Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ρόδος το νησί των Ιπποτών και των Σταυροφόρων

πρώτη φορά πήγα στη Ρόδο με τους γονείς και τον αδελφό μου σε ηλικία 12- 14 ετών εκεί κάπου...

είχε ο πατέρας μου μια επαγγελματική υποχρέωση και τον ακολουθήσαμε όλοι μας για περίπου μια εβδομάδα...

από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο νησί, ένιωσα σαν στο σπίτι μου, το ιταλικό στοιχείο διαφαίνόταν παντού... κι εγώ σαν ελληνοιταλάκι ερωτεύτηκα... το νησί, τα δρομάκια της παλιάς πόλης, τον αέρα της... τι κι αν είχα επισκεφτεί μέχρι τότε τη Μύκονο και είχα γυρίσει όλη τη Κρήτη, η Ρόδος χαράχτηκε στην καρδιά μου...

δυό χρόνια αργότερα επιστρέψαμε πάλι για δουλειές του πατέρα μου για μια ακόμα εβδομάδα και ο έρωτας συνεχίστηκε... το μοναδικό μέρος της Ελλάδας που ένιωθα τόσο οικείο, που θα μπορούσα να ζήσω για πάντα...

το τρίτο ταξίδι το πραγματοποίησα μόλις έκλεισα τα δεκαοχτώ, το καλοκαίρι μετά τις εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο εξετάσεις και σαν δώρο για την επιτυχημένη μου προσπάθεια, οι γονείς μου κανόνισαν ένα ταξίδι πέντε ημερών στη Ρόδο για εμένα και την μητέρα μου...

βασικά ήταν ένα ταξίδι "μαθαίνω να λειτουργώ μόνη, αλλά όοοοχι τελείως μόνη" όπου ενώ η μητέρα μου βρισκόταν στο ξενοδοχείο χαλαρώνοντας στην πισίνα, εγώ ήμουν ελεύθερη να δω και να γυρίσω το νησί και ότι άλλο μπορούσα να φανταστώ... τράβηξα 5 φιλμα 24άρια εκείνη την εποχή, αλλά δυστυχώς δεν έχω σκάνερ για να σας δείξω το τι ανακάλυψα...

μετά από αυτό το ταξίδι η Ρόδος εκτός από αγαπημένο τουριστικό προορισμό έγινε και το πέρασμα στην ανεξαρτησία για εμένα, κι αυτό την έχωσε ακόμα πιο βαθιά στην ψυχή μου...

για την επόμενη εφταετία η μόνη επαφή που είχα με το νησί ήταν να χαζεύω σε τουριστικούς οδηγούς όμως δεν προέκυπτε δυνατότητα να το επισκεφτώ... μέχρι πέρυσι... όταν μάθαμε με το σύντροφό μου ότι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα υπογονιμότητας και μάθαμε για την Παναγία την Τσαμπίκα της Ρόδου που βοηθάει τα άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί και νιώσαμε την ανάγκη να πάμε και να προσευχηθούμε στην Χάρη Της...

δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να γίνουμε γονείς όμως το πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι θα κάνει το θαύμα Της και σε εμάς όπως το έχει κάνει σε τόσα άλλα ζευγάρια σε όλο το κόσμο...

σε αυτό το ταξίδι ξαναγνώρισα την Ρόδο και την αγάπησα ακόμα περισσότερο... τα δρομάκια της, τις παραλίες και τον κόσμο της...


το έμβλημα του τάγματος των Ρόδων


μια φώτο πο το γλυκίτατο ενυδρείο της


οι πηγές της Καλλιθέας


οι πεταλούδες


και τέλος η Ρόδος by night!!!

αυτά γι απόψε...sweet dreams, travelling dreams

3 σχόλια: