ταξίδι

Όταν παιδί διάβαζα για τα 7 ταξίδια του Σεβαχ του θαλασσινού, πίστευα πως θα έρθει μια μέρα στη ζωή μου χωρίς διάβασμα, σχολείο και φροντιστήρια ξένων γλωσσών, θα κατέβω στο μόλο και με την πρώτη ομιλούσα φάλαινα που θα συναντούσα θα ξεκινούσα για την περιπέτεια της ζωής μου... Παρ' όλο που τα χρόνια πέρασαν, το σχολείο τελείωσε και οι μαθητικές υποχρεώσεις αντικαταστάθηκαν από αυτές τις επαγγελματικές, ακόμα κοιτάζω καμμιά φορά τον μόλο καρτερώντας για την ομιλούσα μου φάλαινα...στο πέρασμα αυτών των ετών κάποια ταξίδια τα έκανα. Δεν έφτασα στο κέντρο της Γης, ούτε 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα, δεν κυνήγησα την περιπέτεια σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, ούτε στα δάση του Αμαζονίου...κι αν βρήκα την Ιθάκη μου, αυτή είναι μάλλον πρόσωπο παρά τόπος, όμως έμαθα πως το ωραιότερο, το μεγαλύτερο ταξίδι είναι το πέρασμά μας από το χρόνο και αυτό πρέπει να γίνει με αξιοπρέπεια, σεβασμό και αγάπη τόσο στο περιβάλλον όσο και στον "άνθρωπο".