Ελούντα

και μετά από ένα δίμηνο που έχω να δημοσιεύσω, επιστρέφω με μερικές φωτογραφίες από ένα ψαροχώρι στην Κρήτη, που με την ομορφιά του και τη φιλοξενία των κατοίκων του έχει μετατραπεί σε ένα απίστευτα τουριστικό προορισμό, οικογενειακό και διασκεδαστικό ταυτόχρονά, για τον πιο απλό και για τον πιο vip ταξιδιώτη...

θα επανέλθω και με περισσότερες εν καιρώ...

ταξίδι χωρίς λόγια στο Ναύπλιο

Αποστολή στην Μπρυζ *αφού είσαι εκεί πεταξου και μέχρι τις Βρυξέλλες και τη Γάνδη*

brussels

atomium

japanese pagoda

Manneken Pis

Gant

Bruges

Η πόλη των Βρυξελλών (ολλανδικά: Brussel, γαλλικά: Bruxelles) είναι η πρωτεύουσα του Βελγίου, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας και διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προέλευση της ονομασίας της πόλης κατά την επικρατούσα εκδοχή προέρχεται από την παλαιά ολλανδική λέξη Broeksel ( broek - βάλτος και sel - κτίσμα/δωμάτιο εκ του Λατινικού cella) που σημαίνει "σπίτι στον βάλτο".

Οι Βρυξέλλες βρίσκονται στο κέντρο του Βελγίου, εντός της ευρύτερης περιφέρειας των Βρυξελλών (Région de Bruxelles-Capitale). Η πόλη (Ville de Bruxelles, Bruxelles-ville) έχει περίπου 140.000 κατοίκους και αποτελεί τον ιστορικό πυρήνα και κεντρικό δήμο της περιφέρειας των Βρυξελλών, ο πληθυσμός της οποίας αγγίζει σχεδόν το 1.000.000 και η οποία αποτελείται από τους παρακάτω 19 δήμους: Anderlecht, Auderghem, Berchem-Sainte-Agathe, Bruxelles-ville, Etterbeek, Evere, Forest, Ganshoren, Ixelles, Jette, Koekelberg, Molenbeek-Saint-Jean, Saint-Gilles, Saint-Josse-ten-Noode, Schaerbeek, Uccle, Watermael-Boitsfort, Woluwe-Saint-Lambert και Woluwe-Saint-Pierre. Το σύνολο των δήμων αυτών καλύπτει μια έκταση 161 τετρ. χιλ. [1]
Η παλιά πόλη όπως φαίνεται τη νύχτα από το Λόφο των Τεχνών

Στις Βρυξέλλες εδρεύουν δύο από τα κεντρικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πόλη εδρεύει - πολιτικά - και το ΝΑΤΟ, καθώς και η Δυτικο-Ευρωπαϊκή Ένωση (WEU).

Η ευρύτερη περιφέρεια των Βρυξελλών είναι επισήμως δίγλωσση, αποτελώντας το γλωσσικό σύνορο μεταξύ του φλαμανδόφωνου βορείου Βελγίου και του γαλλόφωνου νοτίου. Στην πραγματικότητα η πλειονότητα της περιφέρειας μιλά γαλλικά.

Η πόλη γιόρτασε το 1979 μία χιλιετία ζωής με μια ιστορική πορεία άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Η Μπρυζ (Ολλανδικά: Brugge, Γαλλικά: Bruges) είναι πόλη στη Φλάνδρα του Βελγίου. Είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Επαρχίας Δυτική Φλάνδρα. Έχει 117.224 (2006) κατοίκους.

Η Γάνδη (Ολλανδικά: Gent, Γαλλικά: Gand) είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις του Βελγίου. Είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Επαρχίας Ανατολική Φλάνδρα. Η πόλη οικοδομήθηκε ως καταυλισμός στη συμβολή των ποταμών Σχελντ ή Σκάλδη και Λυς περί τον 7ο αιώνα και κατέληξε τον Μεσαίωνα μια από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις στην βόρεια Ευρώπη. Σήμερα αποτελεί μια πολυάσχολη πόλη με μεγάλο λιμάνι. Η πόλη συνδέεται με τη θάλασα με τη Διώρυγα Γάνδης-Τερνέζεν, βρίσκεται στη διασταύρωση των Ευρωπαϊκών εθνικών οδών Ε17 και Ε40 και έχει έναν από τους πιο πολυσύχναστους σιδηροδρομικούς σταθμούς στο Βέλγιο.

Ο δήμος περιέχει το κέντρο της πόλης της Γάνδης και τις πόλεις Afsnee, Desteldonk, Drongen, Gentbrugge, Ledeberg, Mariakerke, Mendonk, Oostakker, Sint-Amandsberg, Sint-Denijs-Westrem, Sint-Kruis-Winkel, Wondelgem και Zwijnaarde. Με περίπου 230.000 κατοίκους η Γάνδη είναι ο δέυτερος μεγαλύτερος δήμος του Βελγίου και η τρίτη μεγαλύτερη αστική περιοχή της χώρας.

Το Βασίλειο του Βελγίου (Ολλανδικά: Koninkrijk België, Γαλλικά: Royaume de Belgique, Γερμανικά: Königreich Belgien) είναι χώρα στην βορειοδυτική Ευρώπη και συνορεύει με την Ολλανδία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία. Έχει πληθυσμό πάνω από δέκα εκατομμύρια κατοίκους σε μια έκταση 30.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Βρίσκεται στα πολιτιστικά σύνορα μεταξύ της γερμανικής και της ρωμανικής Ευρώπης και είναι γλωσσικά και πολιτιστικά διαιρεμένο. Δύο είναι οι βασικές γλώσσες που ομιλούνται στο Βέλγιο: η Ολλανδική - που αποκαλείται μερικές φορές ανεπισήμως Φλαμανδική και ομιλείται στη Φλάνδρα στα βόρεια, και η Γαλλική που ομιλείται στη Βαλλωνική Περιοχή στα νότια. Η πρωτεύουσά του, οι Βρυξέλλες, είναι επισήμως δίγλωσση, ενώ η πλειονότητα των κατοίκων της μιλά Γαλλικά. Στα ανατολικά βρίσκεται μια επισήμως αναγνωρισμένη μειονότητα Γερμανόφωνων. Η γλωσσική αυτή ποικιλία οδηγεί συχνά σε πολιτικές διαμάχες, οι οποίες αντικατοπτρίζονται στο πολυσύνθετο σύστημα διακυβέρνησης και στην πολιτική ιστορία του Βελγίου.

Το Βέλγιο πήρε το όνομά του από τους πρώτους κατοίκους του, τους Βέλγους (Belgae), μια ομάδα κυρίως Κελτικών φυλών, που έδωσαν το όνομά τους και στην ρωμαϊκή επαρχία Gallia Belgica (Βελγική Γαλατία). Ιστορικά, το Βέλγιο είναι μέρος των λεγόμενων "Κάτω Χωρών", στις οποίες περιλαμβάνονται επίσης η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Από το τέλος του Μεσαίωνα μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα ήταν ακμάζον κέντρο εμπορίου και πολιτισμού. Από τον δέκατο έκτο αιώνα μέχρι την ανεξαρτησία του το 1830, το Βέλγιο, αποκαλούμενο την εποχή εκείνη Νότιες Κάτω Χώρες, υπήρξε το πεδίο πολλών μαχών μεταξύ ευρωπαϊκών δυνάμεων. Τα πρόσφατα χρόνια, το Βέλγιο υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φιλοξενώντας τα αρχηγεία της, καθώς και τα αρχηγεία άλλων μεγάλων διεθνών οργανισμών, όπως του ΝΑΤΟ. Η χώρα κατείχε την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το β' εξάμηνο του 2010.

τα παραπάνω εκτός από τις φωτογραφίες που είναι αποκλειστικά δική μου δημιουργία προήλθαν από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ http://el.wikipedia.org/

Όταν πρώτη φορά είπαμε σε οικογένεια και φίλους ότι θα πάμε εκδρομή στο Βέλγιο πέσαν πάνω μας να μας φάνε!!!
- καλά Παρίσι δεν έχετε πάει ακόμα το Βέλγιο σας μάρανε- και άλλα τέτοια πετυχημένα ήταν τα σχόλια όλων όμως εμείς αγύριστα κεφάλια... παρόλο που δεν ξέραμε καν από που προήλθε η επιθυμία γι αυτό το ταξίδι είμασταν αποφασισμένοι...

-αν θέλετε κανάλια και βαρκούλες, πηγαίνετε στη Βενετία καλύτερα- συνέχιζαν τα σχόλια μέχρι και την τελευταία στιγμή

-λουκάνικα και τσιπσ έχει και στο Μόναχο-

και πάει λέγοντας!!!!

και ήρθε εκείνη η Παρασκευή που σχολάσαμε από τη δουλειά και ενώ έπρεπε να ετοιμάσουμε βαλίτσες για την επόμενη μέρα εμείς ψάχναμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτό το ταξίδι :

και πραγματικά ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ!!!!!

Κι όμως αυτό δεν μας σταμάτησε... ούτε και την επόμενη μέρα που δεν βρήκαμε την βαλίτσα μας κατά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο των Βρυξξελών πτοηθήκαμε, γούρι, είπαμε και στήσαμε ένα πρόγραμμα για να επισκεφτούμε τα πάντα στο σύντομο χρονικό διάστημα των 3 ημερών που είχαμε στη διάθεσή μας...

τι κι αν την πρώτη μέρα την χάσαμε στην αγορά ψάχνοντας ρούχα??? θα μπορούσε πάντα να είναι αργία και τα μαγαζιά κλειστά...

το μόνο δυσάρεστο είναι ότι πάνε τώρα δυο μήνες και ακόμα η αεροπορική μας εταιρεία να μας ενημερώσει για την αποσκευή μας ή να μας αποζημιώσει γι αυτήν... αλλά αυτό δεν είναι επί του παρόντος....

Εκείνη τη μέρα δεν καταφέραμε να δούμε τίποτα πέραν της μεγάλης πλατείας... φάγαμε τοπικές συνταγές στο roy d' espagne μαζί με δυο μεγάλα ποτήρια μπύρας και ζεστή σοκολάτα για επιδόρπιο...

Τη δεύτερη μέρα της διαμονής μας, είχαμε κανονίσει εκδρομή στην Μπρυζ και Γάνδη!!! πήραμε το τραίνο νωρίς το πρωί και μια ώρα μετά ήμασταν στη Γάνδη... μια πανέμορφη μεσαιωνική πόλη (φαντάζομαι το έχετε πλεον όλοι καταλάβει το κόλλημα μου με τα κάστρα και τον μεσαίωνα...)... πήραμε τον καφέ μας στο κέντρο της πόλης κοντά στον ναο του S. James.... και ξαναπήραμε λεωφορείο αυτή τη φορά για Μπρυζ...

Αυτή η πόλη είναι λες και βγήκε από ταινία...

Μάλλον από αυτή τη ταινία εμνευστήκαμε το ταξίδι!!!
Ττην τρίτη μέρα της εκδρομής την περάσαμε στις Βρυξέλλες! με το λεωφορείο hop on hop off γυρίσαμε τα αξιοθέατά της και αφιερώσαμε λίγο χρόνο παραπάνω στο μουσείο δαντέλας και σε διάφορα καταστήματα αφού γενικά το φοκλορ της κάθε περιοχής κινεί πάντα το ενδιαφέρον μας!!!
Αααα μην ξεχάσω, επισκεφτήκαμε και το μουσείο των κόμιξ και δεν άλλαξε τπτ στη ζωή μας, παρόλο που το περιμέναμε με αγωνία, αφού φανταζόμασταν ότι θα βρεθούμε στα άδυτα του ΤΕΝ ΤΕΝ  και του ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ, αλλά μάταια... Το πιο κορυφαίο της εκδρομής φανερά τα τοπία της Μπρυζ και οι Ιαπωνικές πορσελάνες στην Ιαπωνική Παγόδα!!!!

Santorini 's sunset

Την Σαντορίνη την επισκεφτήκαμε το 2010 πρώτη φορά, παρόλο που το είχαμε σκεφτεί πολλές φορές σαν ταξίδι πάντα επιλέγαμε κάτι άλλο γιατί μας φαινόταν πολύυυυ τουριστικό... εκείνο το διάστημα όμως είχαμε κάνει στροφή στο ρομάντζο κι έτσι παραβλέψαμε τις ορδές των κινέζων τουριστών στο Ημεροβίγλι, φτιάξαμε ένα σακ βουαγιάζ με τα πιο ανάλαφρά μας ρούχα, και πολύ κέφι και ξεκινήσαμε!!! η πτήση από την Αθήνα γρήγορη και ευχάριστη!!! στο αεροδρόμιο η έλλειψη των ταξί μας έβαλε αμέσως στο τριπάκι της ενοικίασης του δικού μας αυτοκινήτου (ένα μικρούλι smart) για να είναι εύκολο το παρκάρισμα στα δρομάκια στα Φυρά, όπου ήταν και το ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε!!! το δωμάτιο υπέροχο με την ονομασία "κανέλα" και με θέα το πιο διαφημισμένο τρούλο από εκκλησάκι της Σαντορίνης!!! ξαπλωμένος από το κρεββάτι και μπορούσες να θαυμάσεις το ηλιοβασίλεμα από το παράθυρο... ή καλύτερα ΘΑ μπρορούσες να το θαυμάσεις... μια εβδομάδα Ιουνίου στη Σαντορίνη και σας το ορκίζομαι ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ δεν καταφέραμε να δούμε το φημιστό ηλιοβασίλεμα!!!!όσο καλό καιρό είχε κατά την διάρκεια της ημέρα τόση συννεφιά είχε όταν άρχιζε να νυχτώνει, ειδικά τις τρεις πρώτες μέρες μας έβρεξε Προεπισκόπησηκιόλας για να ολοκληρωθεί ο νόμος του Μερφυ!!!! αν εξαιρέσουμε το γεγονός αυτό η υπόλοιπη διαμονή μας ήταν τέλεια!!! επισκεφτήκαμε όλο το νησί, για το οποίο ευτυχώς δεν είχε ξεκινήσει η high season κι έτσι μπορέσαμε να το θαυμάσουμε με την ησυχία μας... επισκευτήκαμε όλα τα οινοποιήα και κάναμε ένα ταξίδι στην γεύση και την ιστορία του Σαντορινιού κρασιού!!! ήπιαμε πολύ φάγαμε πολύ και ευτυχώς ξεκουραστήκαμε σε ένα νησί που σφύζει από ζωή το καλοκαίρι όσο ερημώνει το χειμώνα!!! ελπίζω την επόμενη φορά που θα την επισκεφτούμε να δούμε και το ηλιοβασίλεμα!!!hugs and kisses!!!

ROMA, la cita eterna

η Ρώμη είναι η δεύτερη πατρίδα μου και η ωραιότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης... συνδυάζει τον δυτικό τρόπο ζωής με το μεσογειακό χαρακτήρα των κατοίκων και το μείγμα είναι εκρηκτικό, γεμάτο λουλούδια στο campo dei fiori και μουσικές σε Piramide & Trastevere... μοντέρνα, τουριστική αλλά και βαθιά θρησκευόμενη αφού στα σπλάχνα της φιλοξενεί το πιο πλούσιο ανεξάρτητο κρατίδιο του κόσμου και έδρα του Ποντίφικα, Βατικανό.

η καλύτερη εποχή κατά τη γνώμη μου για να την επισκεφτείς είναι ο Νοέμβρης και ο Μάρτης... δεν έχει πολύ υγρασία ακόμα, κι ενώ ξεσπάει που και καμιά μπόρα ο καιρός είναι αίθριος συνήθως και τα χρώματα της πόλης μελαγχολικά και ρομαντικά ταυτόχρονα... της πάει το φθινόπωρο πολύ της Ρώμης, ταιριάζει με το χρώμα και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, με την ζεστασιά που σε υποδέχονται οι κάτοικοι της...

για να πει κανείς ότι έχει δει τη Ρώμη χρειαζεται ένα άνετο δεκαήμερο, για να πει ότι την έχει ζήσει δεν φτάνει ούτε μια δεκαετία...

από τα μικρά καφέ στο ιστορικό κέντρο, μέχρι τους εμπορικούς δρόμους via del corso & via venetto, από τον καθεδρικό του San Pietro ως το ναό του San Giovanni Laterano, από το Olimpico μέχρι το Colosseo η Ρώμη σε μαγεύει...

κι αν κάποια στιγμή σε κουράζει ο συνωστισμός της στα μουσεία και τα φλας από τα Κινεζάκια που έχουν κατακλύσει τις πιάτσες της, μέσα σου ξέρεις πως το αξίζει... το αξίζει γιατί είναι μοναδική, επιβίωσε στους αιώνες από πρωτεύουσα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα από πολλά δεινά κάηκε, ξαναχτίστηκε και ξανακαταστράφηκε και ξαναχτίστηκε και δεν θα χαθεί ποτέ...

fontana dei Trevi

colosseo

castello di Sant' Angelo

Vaticano

ferrari

Ρόδος το νησί των Ιπποτών και των Σταυροφόρων

πρώτη φορά πήγα στη Ρόδο με τους γονείς και τον αδελφό μου σε ηλικία 12- 14 ετών εκεί κάπου...

είχε ο πατέρας μου μια επαγγελματική υποχρέωση και τον ακολουθήσαμε όλοι μας για περίπου μια εβδομάδα...

από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο νησί, ένιωσα σαν στο σπίτι μου, το ιταλικό στοιχείο διαφαίνόταν παντού... κι εγώ σαν ελληνοιταλάκι ερωτεύτηκα... το νησί, τα δρομάκια της παλιάς πόλης, τον αέρα της... τι κι αν είχα επισκεφτεί μέχρι τότε τη Μύκονο και είχα γυρίσει όλη τη Κρήτη, η Ρόδος χαράχτηκε στην καρδιά μου...

δυό χρόνια αργότερα επιστρέψαμε πάλι για δουλειές του πατέρα μου για μια ακόμα εβδομάδα και ο έρωτας συνεχίστηκε... το μοναδικό μέρος της Ελλάδας που ένιωθα τόσο οικείο, που θα μπορούσα να ζήσω για πάντα...

το τρίτο ταξίδι το πραγματοποίησα μόλις έκλεισα τα δεκαοχτώ, το καλοκαίρι μετά τις εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο εξετάσεις και σαν δώρο για την επιτυχημένη μου προσπάθεια, οι γονείς μου κανόνισαν ένα ταξίδι πέντε ημερών στη Ρόδο για εμένα και την μητέρα μου...

βασικά ήταν ένα ταξίδι "μαθαίνω να λειτουργώ μόνη, αλλά όοοοχι τελείως μόνη" όπου ενώ η μητέρα μου βρισκόταν στο ξενοδοχείο χαλαρώνοντας στην πισίνα, εγώ ήμουν ελεύθερη να δω και να γυρίσω το νησί και ότι άλλο μπορούσα να φανταστώ... τράβηξα 5 φιλμα 24άρια εκείνη την εποχή, αλλά δυστυχώς δεν έχω σκάνερ για να σας δείξω το τι ανακάλυψα...

μετά από αυτό το ταξίδι η Ρόδος εκτός από αγαπημένο τουριστικό προορισμό έγινε και το πέρασμα στην ανεξαρτησία για εμένα, κι αυτό την έχωσε ακόμα πιο βαθιά στην ψυχή μου...

για την επόμενη εφταετία η μόνη επαφή που είχα με το νησί ήταν να χαζεύω σε τουριστικούς οδηγούς όμως δεν προέκυπτε δυνατότητα να το επισκεφτώ... μέχρι πέρυσι... όταν μάθαμε με το σύντροφό μου ότι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα υπογονιμότητας και μάθαμε για την Παναγία την Τσαμπίκα της Ρόδου που βοηθάει τα άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί και νιώσαμε την ανάγκη να πάμε και να προσευχηθούμε στην Χάρη Της...

δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να γίνουμε γονείς όμως το πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι θα κάνει το θαύμα Της και σε εμάς όπως το έχει κάνει σε τόσα άλλα ζευγάρια σε όλο το κόσμο...

σε αυτό το ταξίδι ξαναγνώρισα την Ρόδο και την αγάπησα ακόμα περισσότερο... τα δρομάκια της, τις παραλίες και τον κόσμο της...

το έμβλημα του τάγματος των Ρόδων

μια φώτο πο το γλυκίτατο ενυδρείο της

οι πηγές της Καλλιθέας

οι πεταλούδες

και τέλος η Ρόδος by night!!!

αυτά γι απόψε...sweet dreams, travelling dreams

χαμόγελο του παιδιου SOS

τα παιδιά είναι το μέλλον του κόσμου, είναι ο κόσμος μας...ας μην αφήσουμε να σβήσει το χαμόγελο από όλα αυτά τα παιδιά με τα οποία ασχολείται ο σύλλογος...ένα μνμ δεν στοιχίζει τπτ...ένας καφές είναι πιο ακριβώς και σπάει και τα νεύρα (χαχαχα), αυτό το μνμ όμως θα σας γεμίσει περηφάνια!!!κι όταν ο σύλλογος σωθεί θα μπορείς να πεις "κατι έκανα κι εγώ γι αυτά τα παιδιά"